Παρών, παρούσα, παρόν...

Μέσα στο χρόνο πολλά χάνονται...

Αλλάζουμε συνήθειες, προτιμήσεις, πάμε για άλλα και γι αλλού...

Αυτά που κάποτε μας άρεσαν, τώρα βρίσκονται σε δεύτερη μοίρα και άλλα έχουν πάρει τη θέση τους...

Μεγαλώνουμε,αλλάζουμε...

Προχτές συζητούσαμε σε μια παρέα και σκεφτήκαμε να ζητήσουμε από τα μέλη του synomilo να δώσουν ένα παρόν... Ένα παρόν με όποιο τρόπο θέλει ο καθένας, ένα τραγούδι, ένα στίχο, μια εικόνα...Αν, όποτε και όπως θέλει ο καθένας...

Έτσι, για να δούμε πόσο μας έχει αλλάξει ο χρόνος, πόσο γυρνάμε στα παλιά...

Ευχαριστώ όλους όσους θα ανταποκριθούν...

Έκανα την εγγραφή για να δηλώσω παρών.

Δεν έχω αποστολές, είμαι αναγνώστης. Δηλώνω και επίσημα παρών με ένα, κατ΄εμέ από τα πιο όμορφα θέματα. Χαίρομαι που μπορώ να πω ότι σας διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον...

«Καταραμένε Ελληνα! Οπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω. Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά πρώτος και αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και…ανυπέρβλητος. Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα εσύ μπροστά μου ασυναγώνιστος και ανεπισκίαστος. Καταραμένε Ελληνα, καταραμένη γνώση….. Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;»' Φρίντριχ Σίλερ (1759-1805) Γερμανός συγγραφέας και ποιητής.

ακουγομαι?

Σαν πούπουλο...

Παρών και στο παρελθόν, παρών και στο παρόν, παρών ( αν μας επιτρέψουν να ζήσουμε ) και στο μέλλον...

ειμαι ο ανδρεας και ειμαι καλα…κι ας παλευω να τα βγαλω περα κι ας προσπαθω να συμβιβασω δουλεια και σπουδες, τι τα θελω τα πτυχια και τα μεταπτυχιακα ακομα δεν εχω καταλαβει. ο χωρος που διαλεξα γεματος ιντριγκατους και λαμογια και δεν μπορω να καταλαβω τι θα κανω εγω εκει μεσα…

ειμαι ο ανδρεας και ειμαι καλα…ο πατερας μου χρωσταει δανεια, δεν εχει δουλεια, σε λιγο δεν θα εχει σπιτι να στεγασει τα διδυμα κι η μανα μου δεν εχει σακουλι με χρυσαφικα να τα παει στον σαραφη να τα δωσει για ενα κομματι ψωμι.δεν εχει να κορνιζωσει τα βραβεια που παιρνουν οι μικρες, τα μαζευει στο συρταρι, ετσι για να εχουν να θυμουνται…

ειμαι ο ανδρεας και ειμαι καλα…προχτες βοηθησαμε τον σταυρο να κανει μετακομιση, τη στερνη του μετακομιση. ενα υπογειο διαμερισμα ισα που χωρουσε ενα ατομο ανασκελα με τα χερια δεμενα στο στηθος. δεν ειχε για τα μεταφορικα, τα βαλαμε ρεφενε ολη η παρεα, του τραγουδησαμε το αγαπημενο του τραγουδι και τον αφησαμε στην ησυχια του. αργησε να μετακομισει κι οσο αργουσε, αυτος, ο ανθρωπακος μια σταλια που στα 22 του ηταν σαν παιδι δημοτικου, αυτος που παλευε να κρατηθει, τοσο μας ελεγε πως, δεν μπορει καποιο λαθος θα εκαναν, ανθρωπινα τα λαθη…αλλα δεν ειχαν κανει…

ειμαι ο ανδρεας και ειμαι καλα…τις νυχτες δουλευω, τις μερες διαβαζω γιατι ετσι, το εβαλα πεισμα να τα καταφερω. χαμενος απ ολους και όλα, βλεπω τη χωρα μου να γινεται μια απεραντη τραπεζα και να καταλυεται το κοινωνικο κρατος. δεν εχω αλλο πεισμα, μου το στερησαν, μου αφησαν ενα μικρο περιθωριο να ζησω οπως αυτοι θελουν και αν θελουν…

ειμαι ο ανδρεας και ειμαι καλα….

Παρούσα......δηλώνω...
.. ακόμη τουλάχιστον μεσα σε αυτο το χάος...
...χτυπάω στους ρυθμούς μου...
...πρόσωπα σκυθρωπά παντου....
περιφέρομαι...κοιτάζω...ψάχνω...αγανακτώ...φωνάζω..
απελπίζομαι ...καταθέτω τα όπλα...αλλά σηκώνομαι πιο δυνάτη..
όχι ... δεν θα σας κάνω την χάρη...δεν θα σας αφησω να μου στερήσετε το πιο δυνατό μου όπλο ...το χαμογελό μου!

Εξ αλλου η Καρδιά ειναι η τελευταια που θα σταματησει να χτυπάει!!!

Μέλος είναι αυτός που συμμετέχει με αποστολές αλλά κι αυτός που συμμετέχει με την ανάγνωσή του, με την παρουσία του...

Λέω πως είμαι και γω ένα μέλος κι ας μην έχω φτάσει τον αριθμό αποστολών κάποιων από τους προλαλήσαντες. Σε μια εποχή χαμένη μέσα στη θολούρα, ένα μικρό synomilo μας δίνει το καλό παράδειγμα...

Παρών, κυρίες και κύριοι...

asterias έγραψε:Μέλος είναι αυτός που συμμετέχει με αποστολές αλλά κι αυτός που συμμετέχει με την ανάγνωσή του, με την παρουσία του...

Λέω πως είμαι και γω ένα μέλος κι ας μην έχω φτάσει τον αριθμό αποστολών κάποιων από τους προλαλήσαντες. Σε μια εποχή χαμένη μέσα στη θολούρα, ένα μικρό synomilo μας δίνει το καλό παράδειγμα...

Παρών, κυρίες και κύριοι...

Έτσι...

Παρά τα όσα τραβάω, είμαι ρομαντική. Αγάπησα το synomilo γιατί έχει έναν φρέσκο αέρα,
μια ιδέα από ...ιδέα...Την καθημερινή μου βόλτα δεν την κάνω σε κήπους κρατώντας το ομπρελίνο μου
και περιμενοντας τον άνεμο να μου κουνήσει τη μακριά φούστα και να λύσει τα δεμένα κότσο μαλλιά μου...
( Από κάποια ταινία εποχής αυτό? Δεν θυμάμαι... )

Αλλά synomiloπερπατώ...

Παρούσα......

Ο χορός καλά κρατεί και το θέμα - μωσαϊκό πολύ καλό. Άντε να φτάσουμε στο καλοκαίρι πριν κάψουμε τα μισά μας δάση...

Θα μου πείτε όταν τελειώσουν τα δέντρα τι θα καίμε? Μέχρι τότε θα έχει βγει και καυστήρας που θα λειτουργεί με .....πολιτικούς...

Κάτι σαν πολιτικο - πέλετ ας πούμε.....

..................

Θερμοπύλες

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Παρών...και σιχτιρίζων την υπάρχουσα κατάσταση.

Οι προβλέψεις της τρόικας βασίζονται, λέει, σε συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα κατά 95%...

Πόσο .....άσχετοι μπορεί να είναι? Για ποιον ιδιωτικό τομέα μιλούν?

Άντε να μην ντυθώ τρόικα την Καθαρά Δευτέρα... Άντε.....

Παρών εδώ και πολύ καιρό...

Κάποιος είχε πει για τις υπογραφές των μελών του synomilo. Και αφού μου δίνεται η ευκαιρία θέλω να πω πως, όντως, είνια από τις καλύτερες που έχω δει σε φόρουμ. Εύγε...

Παρούσα...

Με την αγωνία για τον αγώνα για επιβίωση...
Με τα παιδικά ματάκια να ρωτούν βουβά το γιατί...
Με το κουράγιο που μου δίνει η τάξη μου να συνεχίσω...
Με μια φωνή που δεν ακούγεται καν...
Με μια υπόσχεση "δεν θα αφήσουμε να σας κλέψουν το μέλλον"...

παρων αν και τη νυχτα που μπαινω δεν με βλεπετε, ειμαι και κομματακι μαυριδερος...

χακερς, λεει, εβγαλαν στη φορα τα στοιχεια μελων σελιδας πορνογραφικου περιεχομενου και εγινε χαμος...χιλιαδες ηταν οι αφιλοτιμοι, χιλιαδες και βαλε. η διαστροφη δεν εχει ορια...

Κι εγώ εδώ, παρών πάντα...

Με πιο πολλές ευθύνες, όπως και οι περισσότεροι. Αλλά όλα καλά...
Το μεγάλο πείραμα ξεκίνησε, περιμένουμε τα αποτελέσματα, όσοι, τέλος πάντων, επιβιώσουμε. Οι υπόλοιποι δεν θα τα μάθουμε ποτέ και μ' αυτόν τον καημό θα πάμε...

Πληρώνουμε τα λάθη μιας Μεταπολίτευσης Margera, που στην ουσία ποτέ δεν ήρθε κι απλά αντικαταστάθηκε απ τη κομματική χούντα και τη θλιβερή κουστωδία της. Ποιος σώφρων άνθρωπος θα θυσίαζε το μέλλον του για να σώσει τα λάθη του παρελθόντος για τα οποία μάλιστα δεν ευθύνεται;

Δυστυχώς, ξεμείναμε με τις αναχρονιστικές περγαμηνές του παρελθόντος, εξελιχθήκαμε σε άβουλα κερδοσκοπικά πλάσματα απεμπολώντας την ανθρώπινη φύση μας, ψάξαμε δυτικά μοντέλα διακυβέρνησης και ιδανικών που μας κατάντησαν ως κοινωνία έναν βόρβορο αμοραλισμού, χάσαμε τις ρίζες μας καθώς είμαστε προκλητικά ανιστόρητοι κι έτσι εν συνεχεία ήταν απίθανο να βρούμε τον δρόμο μας, δημιουργήθηκε νέα θρησκεία με θεό τον μαμμωνά, αντικαταστήσαμε την αμορφωσιά με την κενοδοξία, δώσαμε ψεύτικο χρώμα στις βαρετές και γκρίζες ζωές μας με υλικές αξίες που είναι ίδιον ακαλλιέργητου ανθρώπου, γίναμε αχυράνθρωποι.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως όλα τα παραπάνω ήταν προσεκτικό σχέδιο που απεργάστηκε και εφαρμόστηκε απ το 1950 κι έπειτα, ίσως, άλλωστε κι εγώ μέσα απ τα διαβάσματα μου εκεί καταλήγω...
Το θέμα όμως δεν βρίσκεται εκεί, το θέμα βρίσκεται για το πως θα οργανωθούμε, πως θα αλλάξουμε το ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν σε απόλυτες συνθήκες ανέχειας και εξαθλίωσης αφαιρώντας κάθε νόμιμο δικαίωμα και σκοτώνοντας κάθε ελπίδα για ζωή.
Να θυμίσω πως οι γενιές του '80 και έπειτα, είναι τα παιδιά που οι γονείς τους μάτωσαν για να τα σπουδάσουν και να τα μορφώσουν. Είναι χρέος λοιπόν του καθενός απέναντι στους γονείς του πρώτα απ όλα να πάρει τη κατάσταση στα χέρια του.

ΥΓ: η μετανάστευση που συζητιέται με πολλούς συμφοιτητές μου, δεν είναι λύση... αν κάθε φορά που βλέπαμε τα δύσκολα το σκάγαμε σαν τους κλέφτες, γιατί περί αυτού πρόκειται, θα βρισκόμασταν ακόμη υπό τον τούρκικο ζυγό κ η Ελλάδα θα ήταν χώρα όπως το Πακιστάν ή Γκάμπια (που εκεί μας οδηγούν)... Σ αυτό λοιπόν, συνυπογράφετε να γίνουμε;

ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Χωρίς να το μάθει ποτέ,εδάκρυσε,
ίσως γιατί έ π ρ ε π ε να δακρύσει,
ίσως γιατί οι συφορές έ ρ χ ο ν τ α ι.

Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι·
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δεν βρέχει πια. Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.

Σα δυο κεράσια χώρισαν τα χείλη·
κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ' Απρίλη

Ξεφεύγουνε απ' το σύννεφον αχτίδες
και κρύβονται στα μάτια της· τη βρέχει
μια λεμονιά με δυο δροσοσταλίδες

που στάθηκαν στο μάγουλο διαμάντια
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.


Κώστας Καρυωτάκης