Χρώματα κι αρώματα...

η ζωη εχει χρωμα, εχει αρωμα...
οχι πως συμβιβαζομαστε και κλεινουμε τα ματια στα μυρια οσα προβληματα μας ταλαιπωρουν...
( αυτος, ο ερμος ο πλανητης αν ειχε στομα να μιλησει, ολη τη μερα θα μας εβριζε...)
αλλα, ας δηλωσουμε, μεσα απο τα χρωματα και τα αρωματα, τη σταση μας για τη ζωη...

για μενα η ζωη εχει χρωμα κοκκινο και μυριζει λεμονι...

Η ζωή έχει το όμορφο χρώμα του ουρανού στη δύση του ήλιου και μυρίζει θάλασσα...

H ζωη εχει το χρωμα του ουρανου ,μετα την καταιγιδα.....και μυριζει βροχη πανω στο χωμα.....

Είναι γαλάζια σαν ουρανός στο καταμεσήμερο, χωρίς σύννεφα και μυρίζει σαν αχνιστό, φρεσκοψημένο ψωμί...

Η ζωη ειναι ενα ουρανιο τοξο με πολλα χρωματα λαμπερα....και μυριζει ....λεβαντα ...

πρασινη ειναι, σαν ελπιδα...κι η μυρωδια της, χορτο φρεσκοκομμένο σ ενα χωραφι γεματο παπαρουνες...

γαλαζιο αλλα γινεται και γκριζο οταν αστραφτει και τοτε μυριζει σαν χαλασμενο πεπονι!

ΡΟΖ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑ ΕΡΩΤΙΑΡΑ ΚΑΙ ΖΟΥΖΟΥΝΑ ΚΑΙ ΜΥΡΙΖΕΙ ΣΑΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

....απαλό πράσινο με ανταύγειες σαν ποτάμι που κυλά στο φως του ήλιου και κυματίζει απ΄την πέτρα που πετάς...η μυρωδιά της σαν ανάσα νεογέννητου μωρού....


...

αν σταθω στο φως το βλεπω γλυκο σομον...αν σταθω στη σκια το βλεπω μωβ ελεκτρικ, αλλα το αρωμα ειναι το ιδιο: καλαμποκι στα καρβουνα...

( οδηγος χρωματων, σελιδα 29 )

Θαυμάζω τις γνώσεις σου στις αποχρώσεις, Ιάσονα...Γιατί δεν έγινες ζωγράφος? Πώς τα φέρνει αυτή η ζωή ε?

μωβ λιλά είναι η ζώη...με άρωμα φρεσκοψημένο κουλουράκι φτιαγμένο με βούτυρο......

πολυχρωμη, με μια προτιμηση προς το πρασινο και το αρωμα της ανοιξιατικο πρωινο μεσα σε κηπο με τριανταφυλλα...

χρυσαφι σε κοκκινο φοντο σαν πινακας με ηλιβασιλεμα κι αρωμα το λαδι που δε στεγνωσε πανω στο πινελο....

ασπρο, το χρωμα της ανεμελιας και της ευτυχιας...
σαν το ρετσινι του πευκου μεσα στο δασος...

Μια αντανάκλαση του λευκού το χρώμα και ευωδιά βασιλικού το άρωμα...

Κίτρινη και το άρωμά της σαν των κίτρινων τριαντάφυλλων...σ΄έναν κήπο γεμάτο τριανταφυλλιές...

Πορτοκαλί με πράσινο, σαν μια μεγάλη πορτοκαλιά φορτωμένη καρπούς που μοσχοβολούν....

Μπλε, όπως το κύμα που σκάει στην πρώτη ακτή μιας ανεξερεύνητης ηπείρου...

Και με απίστευτα δυνατό άρωμα μέντας που κάνει κάθε ανάσα να καίει...

θαλασσι και ουρανι ταυτοχρονα...
κι αρωμα γης που την εχει μεθυσει
το καλοκαιρι, χωμα ξερο...

Η ζωή δεν είναι μονόχρωμη, έχει όλα τα χρώματα της ίριδας...και κείνο το άρωμα των ηλίανθων την άνοιξη...

Η ζωή είναι ένας κήπος γεμάτος από κόκκινα τριαντάφυλλα ...με μυρωδιά αρώματος από τον Pleasure της Este Lauder.......

Χρώματα πολλά, φωτεινά και έντονα, μουντά και χαρούμενα, ανάλογα με τη διαθεση...
Αρώματα πολλά, μεθυστικά, αιθέρια και αναζωογονητικά...

mixaela_ έγραψε:ασπρο, το χρωμα της ανεμελιας και της ευτυχιας...
σαν το ρετσινι του πευκου μεσα στο δασος...

πρασινο βαθυ σαν τις βελονες του πευκου και αρωμα ανεμελιας και επιθυμιας...

οχι, που δεν θα το ελεγες...

( αχ! αυτος ο ερωτας...σελιδα 10.519 και εχει ακομααααααα!! )