Πέστο με ρίνα...όχι, λάθος...πες το με ρίμα...

αυτο δεν ειναι τιποτα ....
να δεις εγω τι επαθα εχθες αργα το βραδυ..
και με επιασε παραπονο και εκλαιγα στο σκοταδι..

μα μια ψυχη που ηταν εδω ξερει να με τονωνει
δυο λογια μου ειπε κι καρδια αρχισε να δυναμωνει...

μια λεξη τοσο μα τοσο απλη...''καρδια κοντα μας ελα''
ηταν αυτη που με κρατησε...γλυκια μου Μιχαελα!!!!

Είναι καλά όταν μπορείς με φίλους να μιλήσεις
και να σε βοηθήσουνε όταν τους το ζητήσεις...

Μα, εγώ μονάχη μου μιλώ, εμένα έχω μόνο
και μου ζητάω και συμβουλές, μου διώχνω και τον πόνο...

γιατί, βρε κιάσκια, όλο μοναξιά??
δεν έχεις πια απο κανέναν, ούτε λίγο παρηγοριά??

μας λες κι'εσύ τον πόνο σου, λίγο να ηρεμήσεις..
μ'αυτά τα λόγια όμως και τείχο θα γκρεμήσεις..

συνηθως ειν η μοναξια καλυτερη παρεα
απ να εισαι μ ατομα δεν τα λεν ωραια...

χιλιες φορες το προτιμω μοναχος μου να μενω
απ το να αναγκαζομαι τους βλακες να υπομενω...

καλο ειναι αυτο δεν αντιλεγω..
μα καποιες φορες που ειμαι μονη ειναι δυσκολες στιγμες..
γιατι ο νους τρεχει δεν πιανεται και με γυριζει ολο στο χθες...

τοτε ειναι που θελω ν'ακουμπησω ενα χερι να πιαστω..
να με βγαλει απο την θλιψη και απ΄τον πονο να σωθω...

όλοι, κάτι έχουμε βαθιά κρυμένο..
εκεί είναι τόσο ερημωμένο..

μα καλά θα ήταν να τα πούμε,
σ'αυτούς που πρέπει να το δούνε..

μπας και αλλάξουν συμπεριφορά,
γιατί μιά την έχουμε την έρμη την καρδιά..
και δεν αντέχει πολλά-πολλά..

να μας φερθούν με τρόπο,
που θα μας στείλει σε άλλον τόπο..

τοπο χλοερο με γαργαρο νερο
που τρεχει στα ρυακια

ιδιοι θα ειμαστε ξανα
μονο με μια διαφορα

ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΕΡΑΚΙΑ!!!!!!!!!!

ισως να εχεις δικαιο,να εχουμε φτερακια....
ομως εγω σε ρωτω ....<<ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΓΕΛΑΚΙΑ?>>

Ίσως, αφού κανείς δεν γύρισε να μας το πει ευθέως...

Εγώ δεν θέλω, ο θείος μου ο Άγγελος δεν είναι καν ωραίος...

Είπαμε για έναν καυγά, λίγο να έχει πλάκα
μα τί καυγά να κάνουμε με τούτο το...λαλάκα?

Ο,τι καβγα κι αν κανουμε, με κεινο το "παιδακι"
αξία θα του δωσουμε κι ολα θα πανε στραφι..

εγω σας τοπα μια φορα με τετοιους δε μαλωνω
μα θαθελα ναμαι γιατρος και να τους...χαπακωνω

μηπως και παει πιο μπροστα αυτος ο ερμος τοπος
γιατι, οπως καταλαβα, μας διαφευγει ο τροπος............

γιατρε μου, το κεφαλι μου ποναει λες και θα σπασει
δωσε μου ενα παυσιπονο, ο πονος να περασει...

και αυτος ο πονος ειναι δυνατος... μα της καρδιας ειναι αλλος...
γιατρε μου, ενα γιατρικο ο πονος ειναι μεγαλος....

φτάνει πια, με τους γιατρούς και με τα χάπια..
θα πάθετε στο τέλος τίποτα, και θα κάνετε την πάπια..

δεν τα μάθατε τα νέα??
μας έβγαλαν και στην tv, όλη την παρέα..

σ'αυτό το φόρουμ ένα θέλω,
να μιλάμε χωρίς κομπλεξικούς.....εε ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ?!?!

Καλοκαιράκι έφτασε, σαν πού λετε να πάμε?
Εγώ σε πλοίο, λέω να μπω κι όπου σταθεί, κοιμάμαι...

Κι αν κάποιος είναι εύκαιρος, δεν έχει τί να κάνει...
Να το το πλοίο της γραμμής, έρχεται στο λιμάνι...

καλο το πλοιο της γραμμης μα ολο τα ιδια κανει
και ειναι καπως βαρετο, σαν πιανει το λιμανι...

προτεινω, πριν να φτασουμε, πριν δεσει παλαμαρι
τη ροτα του ν αλλαξουμε, να γινουμε κουρσαροι...

στο μεσιανο καταρτι του, πειρατικη σημαια
κι ενα ρεσαλτο ξαφνικο, ολοι μαζι παρεα...

αχα! για κανε ονειρα, κατι ξεχνας, φοβαμαι,
ειμαστε ολοι αοπλοι και απατοι θα παμε...

ασε που κινδυνευουμε, με τετοια ανταρσια
να μας πεταξουν στο νερο, βορα του καρχαρια....

Πες το με ριμα ειπανε μα εχεις το...κελαηδατε...

Εχω και περιεργεια να δω που θα το πατε.....

οπου μας παει ο ανεμος ολους μαζι παρεα...
σ'ακρογιαλια ερημικα,σε μερη πιο ωραια...

απλα κλεισε τα ματια σου και νιωσε τ'αερακι
που αγκαλιαζει το κορμι σαν απαλο χαδακι....

το νιώθω και εγώ, το συγανό αεράκι,
τι ωραία η βραδιά, μέσα στο βαρκάκι..

θέλω να με φέρει ο άνεμος, για να σας ανταμόσω,
την γλυκιά δροσιά του αγέρα, να σας μεταδόσω..

φυσα νοτια, φυσα γερα,
φερε μας φιλη απο ψηλα...

( ειμαι αγεωγραφητος και να με συγχωρειτε...
τωρα, τι ηθελα να πω, μονοι σας να το βρειτε... )

μα τι να λεει ο ποιητης ο νους δεν το χωραει..
σαν καποια να θελει να την δει? μαλλον αυτο ζηταει...

παρακαλα τον ανεμο κοντα του να την φερει....
για να βρεθουν και οι δυο μαζι προς τα δικα του μερη?

βρε, τι παθαινει ο ανθρωπος, μεσα στη μοναξια του
μεσα σε σκεψεις πνιγεται και χανει τη μιλια του...

ανημπορος πια να σκεφτω μεσα στην τεμπελια μου
εκανα μια αναδρομη και ραγισε η καρδια μου...

πρωτη φορα που ενιωσα μακρια απ τα βιβλια
λεω να το ζησω εντονα, εχω την ευκαιρια...

ο,τι ωρα θελω θα ξυπναω, ο,τι ωρα θα κοιμαμαι
θα λεω μοχανα ενα ναι, σαν λεν "ελα να φαμε"...

οπα, ρε μαγκα, τι μας λες? ωραιο καλοκαιρι...
κι ουτε τα πληκτρα να χτυπας, μη σου πιαστει το χερι...

προσεχε, μονο, τα αυτια να τα χεις τεντωμενα...
μη δεν ακουσεις για φαι κι ερθεις και φας...εμενα...